Rozdział 12.

Zamieszkałam u Tess. Przez pierwsze dni siedziałam bezczynnie wpatrując się w czarny ekran telewizora. Nie miałam nawet ochoty na żadne narkotyki ani alkohol. Nie wiem dlaczego tak mnie wzięło, nie wiem dlaczego tak bardzo to wszystko przeżywałam. Bo przecież sama pragnęłam spokoju. w głębi duszy bardzo cieszyłam się ze spotkania Zayn’a. ale spieprzyłam. Cholernie spieprzyłam. Mimo, że starałam się z całych sił, by nie zaczęło mi zależeć, jego cholerny pocałunek wszystko zepsuł.

- Em, wychodzę do sklepu, idziesz ze mną? – usłyszałam głos przyjaciółki

- nie, zostanę. Nie mam ochoty. – rzuciłam cicho

- przecież nie możesz przesiedzieć całego życia, nie wyściubiając nawet nosa na zewnątrz. Chodź, przewietrzysz się. pójdziemy na lody, albo na gorącą czekoladę. – usiadła naprzeciwko mnie i uśmiechnęła się. westchnęłam i wzruszyłam ramionami. Tess miała racje, to siedzenie w zamknięciu nie ma sensu. Muszę żyć. Znów nauczyć się na nowo oddychać.

- daj mi chwilkę, muszę się ogarnąć. – rzuciłam i ruszyłam do łazienki.

Minęło już parę tygodni odkąd pożegnałam się z Zayn'em, jednak wciąż nie mogłam przestać o nim myśleć. Ten fakt niesamowicie mnie wkurzał, bo w każdym wysokim, ciemnowłosym chłopaku widziałam mulata. Weszłyśmy z Tess do jednego z pobliskich marketów by zrobić jakieś większe zakupy. czarnowłosa latała między półkami i pakowała do koszyka najpotrzebniejsze rzeczy. Ja snułam się za nią niczym cień. W końcu dotarłyśmy do działu ze słodyczami. Stanęłam przy półce z czekoladami i zaczęłam przyglądać się tępo etykietkom. Nagle usłyszałam za sobą znajomy, zachrypnięty głos.:

- Em? – odwróciłam się, a moim oczom ukazał się jak zwykle uśmiechnięty Harry. – hej mała – podszedł do mnie i chwyciwszy za ramiona, przyciągnął do siebie.

- cześć.. – rzuciłam cicho.

- jak się trzymasz? Co u ciebie? – przeniknął mnie swoimi zielonymi ślepiami.

- wszystko w porządku. Dzięki za troskę. – przywołałam na swoja twarz nikły uśmiech. Tak naprawdę to bardzo się cieszył, że spotkałam Hazzę. Brakowało mi jego towarzystwa. – a co u ciebie?

- a wszystko świetnie. Szykuje się trasa koncertowa, mamy mnóstwo roboty, ale też zabawy. Wiesz, Zayn… - nie dane mu było skończyć, bo podeszła do nas Tess.

- tu jesteś! wiedziałam, że znajdę cię przy słodyczach – zaśmiała się. – um.. – odwróciła się i chyba dopiero wtedy zauważyła, że z kimś rozmawiam. Widziałam jak zarówno dziewczyna, jak i Harry lustrują się wzrokiem.

- wybaczcie. To Harry – wskazałam na szatyna – a to Tess, moja przyjaciółka. – przedstawiłam ich sobie. Uścisnęli swoje dłonie. Widziałam, że nie mogą oderwać od siebie wzroku. Uśmiechnęłam się pod nosem na samą myśl.

- no więc co chciałeś mi powiedzieć? – spytałam w końcu, bo cisza, która panowała zaczęła mnie już denerwować.

- ja.. zapomniałem. – wyszczerzył się, drapiąc się po tyle głowy.

- no cóż. Tess, chodźmy już. – rzuciłam do czarnowłosej, po czym pociągnęłam ją za rękę. – na razie Harry! – pomachałam chłopakowi.

- do zobaczenia! – ukazał swoje urocze dołeczki i odmachał nam.

- co to było? – spojrzałam w błękitne oczy wciąż uśmiechniętej Tess.

- co? – zrobiła głupią minę.

- nie udawaj, widziałam, że się sobie spodobaliście. – poruszyłam śmiesznie brwiami.

- przestań pieprzyć. Wracajmy do domu, bo jestem głodna. – odwróciła wzrok i ruszyła przed siebie. Zaśmiałam się i podbiegłam do dziewczyny.

***

Dni mijały nieubłagalnie szybko, a z każdym kolejnym czułam się coraz lepiej. Zapominałam o Zayn’ie, więc w życiu również wiodło mi się naprawdę dobrze. Po mojej wizycie w szpitalu przestałam ćpać. Nie dlatego, że nie chciałam. Po prostu Tess nazbyt się wystraszyła i przestała nam cokolwiek załatwiać. Na początku było nam obydwu cholernie ciężko, jednak z czasem dałyśmy radę. Wspólnie się wspierałyśmy, co było naprawdę fajne.

Któregoś deszczowego wieczoru siedziałyśmy przed telewizorem i wcinając popcorn, oglądałyśmy kolejny, głupawy film. Poczułam wibracje telefonu więc wyjęłam go z kieszeni i odczytałam wiadomość z uśmiechem.

- i co się tak cieszysz? – zagadnęła Tess, wpychając sobie do buzi kolejną garść popcornu.

- bo Harry zaprasza nas na imprezę. – spojrzałam na dziewczynę, a z jej ust wyleciały pojedyncze kawałki jedzenia.

- ale jak to? Kiedy?

- jutro wieczorem.

- super! – krzyknęła – ostatnio miałam ochotę na imprezę.

- ehem. – zlustrowałam ją z uśmiechem i pochyliłam się nad ekranem. Odpisałam Hazzie, że  chętnie wpadniemy i odrzuciłam telefon, by po raz setny obejrzeć ten sam film.

***

Następnego dnia postanowiłam poszukać pracy. Nie mogłam wciąż siedzieć w domu i przyglądać jak kwiatki Tess rosną. Wzięłam szybki prysznic i przebrałam się. stwierdziłam, że pochodzę po pobliskich kawiarniach i może uda mi się coś znaleźć. Po wyjściu z kolejnej knajpy, powoli zaczęłam tracić nadzieję.

- przepraszam? – usłyszałam za sobą kobiecy głos. Odwróciłam się, a moim oczom ukazała się wysoka blondynka. Ubrana była w chyba najdroższe ciuchy, na nosie miała okulary przeciwsłoneczne, a jej szpilki mierzyły chyba ze trzydzieści centymetrów.

- tak?

- wybacz, że zaczepiam cię tak na środku ulicy, ale przyglądałam ci się i muszę stwierdzić, że jesteś naprawdę śliczna i intrygująca. – mówiła z uśmiechem.

- dziękuję. – rzuciłam cicho.

- wiem, to brzmi dziwnie. Jestem Ellen Carter – wyciągnęła w moją stronę chudą dłoń.

- miło mi, Emely.

- miło cię poznać. – uśmiechnęła się i zdjęła z nosa okulary. Jej mocny makijaż od razu przykuwał wzrok. – jestem agentką w pewnej agencji modelek. Zajmuje się między innymi wyszukiwaniem nowych twarzy. Muszę przyznać, że masz nieprzeciętną urodę. Dlatego właśnie mam dla ciebie propozycję.

- mhm. – uniosłam brew ze zdziwienia.

- nie chciałabyś zacząć z nami współpracy?

- ja.. – wpatrywałam się w kobietę z coraz większym zdziwieniem. To wszystko wyglądało jak z jakiegoś filmu. Nie miałam pojęcia co odpowiedzieć. Było mi strasznie miło, że ktoś uznał mnie za ładną, ale od razu modelka?

- jeżeli nie chcesz podejmować decyzji od razu – zaczęła, widząc moją minę – zadzwoń, kiedy się namyślisz. To moja wizytówka – wręczyła mi mały, błękitny kartonik, pachnący perfumami. – mam nadzieję, że się odezwiesz.

- dziękuję, przemyśle to na pewno. – w końcu zdobyłam się na odwagę. – miłego dnia.

Dotarłam do domu i opadłam na kanapę, wcześniej włączając muzykę. Siedziałam, przyglądając się małemu, błękitnemu kartonikowi.

„Ellen Carter. Agencja modelek BeauDivision.”

Przejechałam palcem po dziewięciu cyferkach składających się na numer telefonu i wzięłam głęboki oddech. W tym samym momencie do domu wpadła Tess.

- co tam mała? – opadła obok mnie.

- a nic. Miałam dziś dziwną przygodę.

- no opowiadaj – uśmiechnęła się, kładąc nogi na pobliski stolik i rozpinając koszulę.

Opowiedziałam jej cały dzień i spotkanie z tą całą agentką. Czarnowłosa spojrzała na mnie, a jej oczy świeciły. Uśmiechnęła się szeroko i wyjęła z kieszeni telefon.

- dzwoń!

- co? – uniosłam brew.

- mówię ci, dzwoń. To wielka szansa. Kto wie jaka kariera cię czeka!

- sama nie wiem. Chyba nie nadaję się na modelkę

- skąd wiesz?

- no bo ja..

- przestań pierdolić i wykręcaj numer. – dziewczyna wcisnęła mi telefon w dłoń. 

Wzruszyłam ramionami i odetchnęłam. Parę sekund później rozmawiałam już z kobietą, którą spotkałam na ulicy. Bardzo ucieszyła się z mojej decyzji i umówiłyśmy się na spotkanie za tydzień. Kiedy odłożyłam komórkę, poczułam jakby kamień spadł mi z serca. Chyba za bardzo się stresowałam.

- świetnie! – Tess klasnęła w dłonie, a ja spojrzałam na nią z głupią miną – teraz chodź, musimy przygotować się na imprezę!

No właśnie. Zupełnie o niej zapomniałam. Kolejne godziny spędziłyśmy z Tess na wybieraniu ciuchów. Dostałam wiadomość od Harryego, że po nas przyjedzie.

Stanęłyśmy przed blokiem i czekałyśmy cierpliwie na przyjazd szatyna. Przez cały ten czas miałam dziwne wrażenie, że ktoś nas obserwuje. W końcu, tuż przed nami zatrzymał się duży samochód Harry’ego. Wysiadł z niego i po przywitaniu się, zaprosił nas do środka. Po minięciu pierwszej przecznicy, przypomniałam sobie, że nie zabrałam czegoś z mieszkania.

- Harry stop! – krzyknęłam

- co?! – spojrzał na mnie z przerażonym wzrokiem

- zapomniałam czegoś zabrać.

- przestań, teraz to już za późno – stwierdziła Tess

- nie, ja muszę wrócić. Zaparkuj tu i zaczekajcie na mnie. zaraz wracam! – rzuciłam i wychodząc z samochodu, zdjęłam szpilki. Podałam je przyjaciółce i pobiegłam do domu na bosaka. Chwyciłam za zapomnianą rzecz i wyszłam szybko z mieszkania. Wyszłam z bloku i poczułam na swojej ręce mocny uścisk. W następnej chwili zostałam wciągnięta do ciemnej uliczki. Moje usta zostały zasłonięte ogromną, męską dłonią, bym nie mogła wydobyć z siebie żadnego dźwięku. Kiedy dotknęłam plecami torsu mężczyzny, poczułam znajomy zapach. Moje serce od razu zaczęło bić szybciej, a na skórze pojawiła się gęsia skórka. Tylko nie to, proszę. Niech ten koszmar się nie powtarza..

--------------------------------------------------------------------------------------------------

Wiedziałam, że tak będzie. Mam nadzieję, że mój powrót Was ucieszy ;) no i oczywiście, że Was nie zawiodę.

Buziaki!